Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Oneironautics - Κατερίνα Ανδρέου



Πρωινά της παιδικής ηλικίας
μου ήρθαν στο μυαλό
καθώς κοιτούσα τα έργα
της Κατερίνας Ανδρέου.
Τότε που το όνειρο
δεν ξεχώριζε εύκολα από την πραγματικότητα.
Ξυπνώντας κοιτούσα τα χέρια μου,
πού είχαν πάει τα ωραία πράγματα που κρατούσα;
Κι αν έβλεπα εφιάλτες
έπρεπε κάποιος να με διαβεβαιώσει
ότι δεν ήταν αληθινοί, ότι
‘όνειρο ήταν και πάει’.
Μερικές εικόνες από τους

‘μαρκαδόρους σε χαρτί’
και τις
‘μικτές τεχνικές’
της Κατερίνας Ανδρέου
είναι εντελώς ονειρικές
 Τέρατα βγαίνουν από τη θάλασσα, 
ή εμφανίζονται στον πάτο μιας κατσαρόλας,
 παράξενα, ξεχειλωμένα, ονειρικά τέρατα, 
ορμάνε έξω από την οθόνη της τηλεόρασης,
 μπλέκονται στα φύλλα του καλαμποκιού, 
περιφέρονται γενικά πολύχρωμα, παράξενα, 
μερικές φορές αστεία, συχνά οικεία. 
Τέρατα που τελικά είναι άκακα, 
σαν κατοικίδια έτοιμα να τα υιοθετήσουμε.
 Ας ήταν όλες οι απειλές και οι φόβοι μας 
τόσο καλά σχεδιασμένοι και περιορισμένοι 
σε σώματα φολιδωτά και στόματα γεμάτα δόντια, 
μια χαρά θα τα αντιμετωπίζαμε, 
θα ξέραμε τι να κάνουμε, 
πώς να τα καλοπιάσουμε και να τα εξουδετερώσουμε, 
θα τα βγάζαμε στο τέλος βόλτα 
με το λουράκι στο χέρι…
Παρακολουθώ αρκετό καιρό τη δουλειά της Κατερίνας Ανδρέου, και συχνά μου προσφέρει τη λυτρωτική αποκάλυψη της άλλης όψης, της βαθύτερης των πραγμάτων, όπως συχνά θαυμάζω την τόλμη των συνειρμών της.
 Έχει ονομάσει την έκθεσή της 
Oneironautics. 
Κάτι σαν αργοναυτική εκστρατεία ονείρων δηλαδή.
Όπως λέει και η ίδια: 
Στα “συνειδητά όνειρα” 
συνειδητοποιούμε ότι ονειρευόμαστε 
και το εκμεταλλευόμαστε 
ώστε να κάνουμε οτιδήποτε θέλουμε 
χωρίς να ανησυχούμε για τις επιπτώσεις. 
Σαν να είμαστε ονειροναύτες, 
καθημερινά ταξιδεύουμε 
αναζητώντας τα υλικά 
μιας συνταγής για ζωή χωρίς φόβο.»
 

Προσοχή, το να ζωγραφίζεις όνειρα δεν είναι απλή υπόθεση. Το ονειρικό στοιχείο θέλει να ισορροπείς σε τεντωμένο καλλιτεχνικό σκοινί την τόλμη με την αλήθεια. Κι αυτό καταφέρνει η Κατερίνα στις εικόνες της. Χαρακτηριστική είναι αυτή που έχει διαλέξει για την αφίσα της έκθεσης: Αυτοπροσωπογραφία (νομίζω) της καλλιτέχνιδας καβάλα σε ένα αλογάκι της Παναγίας, σε χρώματα υποβλητικά και απολύτως πειστικά. Είναι η παιδική σκέψη που κάνει να διατυπωθεί μόλις μαθαίνεις το όνομα του εντόμου. Σε συγκρατεί ο συνδυασμός, κι αν  θυμώσει η Παναγία σχετικά με το αλογάκι της; Η Κατερίνα δεν δίστασε, βρήκε τον τρόπο που δαμάζονται τα συγκεκριμένα αλογάκια και εξημέρωσε το δικό της για να ταξιδέψει μαζί του.


 Η έκθεση είναι στην αίθουσα Μελάνυθρος, στο Παγκράτι κοντά στο Στάδιο, στην οδό Ζάππα 4.
Η έκθεση θα διαρκέσει ως την 1η Δεκεμβρίου.

Η Κατερίνα Ανδρέου είναι εικαστικός, πτυχιούχος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών. Έχει εργαστεί ως εικονογράφος παιδικών βιβλίων, σκιτσογράφος εντύπων και ψηφιακών διαφημίσεων, έχει οργανώσει πολλά  εργαστήρια κόμιξ για παιδιά και έχει παρουσιάσει εισήγηση με θέμα το graffiti στο πανελλήνιο συνέδριο τοιχογραφίας στη Σαντορίνη. Είναι εκπαιδευτικός κι έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου